بررسی شیوع مصرف مواد محرک، الکل و داروهای روانگردان

سابقه و هدف: بررسی حاضر با هدف دستیابی به تصویری جامع از شیوع مصرف مواد محرک، الکل و داروهای روانگردان در افراد 15 تا 35 ساله تمامی مناطق شهرداری شهر بزرگ تهران در سال 84-83 صورت گرفته است. روش بررسی: نوع مطالعه توصیفی و مقطعی بوده و جامعه آماری شامل تمامی افراد بین 35 تا 15ساله ساکن در شهر تهران است. این مطالعه در زمستان 1383 و بهار 1384 در سطح مناطق 22 گانه شهر تهران صورت گرفت. اطلاعات به وسیله پرسشنامه ای مشتمل بر متغیرهای اصلی و دموگرافیک و به روش پرسشنامه کتبی (خودایفا) جمع آوری شد. روش نمونه گیری، خوشه ای و تعداد نمونه های اخذشده، 8175 نفر بوده است. پس از نمونه گیری، داده ها در بانک اطلاعاتی ثبت شده و به وسیله نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: شیوع مصرف داروهای روانگردان، 8/3%؛ مواد محرک، 2/7%؛ و الکل، 7/25% بود. میانگین نسبی همه گروه ها مشابه جمعیت مورد مطالعه و توزیع جنسی در آنها به طور معناداری در جنس مذکر بیشتر بود. از عواملی که با شیوع کم مصرف همراهی دارد، ورزش، تأهل و حضور پدر و مادر در خانواده است. روابط متشنج والدین بیشترین ارتباط را با شیوع مصرف و در جهت افزایش آن داشته است. نتیجه گیری: به نظر می رسد که شیوع مصرف الکل در بین نوجوانان و جوانان، درصد بالایی دارد و پس از آن، مصرف مواد محرک و سپس داروهای روانگردان به ترتیب شیوع 2/7% و 8/3% رشد داشته است. همچنین روابط متشنج خانواده ارتباط معناداری با شیوع مصرف بالا دارد. واژگان کلیدی: شیوع، مواد محرک، الکل، داروهای روانگردان.